Jie (volk)

De Jié (Chinees: 羯; Wade-Giles: Chieh; Middel Chinees: [ki̯at] ) behoorden in de 4e eeuw tot een stam uit Noord-China. Tijdens de Periode van de Zestien Koninkrijken stonden ze bij de Chinezen bekend als een van de vijf barbaren (Wu Hu). Onder Shi Le vestigden ze de Latere Zhao. De Jie werden verslagen door Ran Min in de Wei-Jie oorlog in 350 na Chr. en betekende de val van de Latere Zhao.